Siatkowe krzesło ogrodowe, na pewno znają dobrze nasi rodzice i dziadkowie, niektórzy z nas może pamiętają je z dzieciństwa. Wiele lokali gastronomicznych na przełomie lat 70 i 80 miało takie krzesła na wyposażeniu.
Po czasie, można je było spotkać na złomowiskach, lub na tarasach i balkonach, gdzie stały zardzewiałe i zapomniane. W 2010 roku, wróciły do produkcji, dzięki staraniom Mikołaja Długosza, krzesła wróciły do masowej produkcji.
Mikołaj Długosz miał swoją listę pięknych przedmiotów, które zostały odrzucone. Najczęściej były to przedmioty pochodzące z lat jego młodości. Kubki wyglądające jak te z barów mlecznych, stoły i ceraty stylizowane na tamte lata. Postanowił też wznowić produkcję siatkowego krzesła ogrodowego, które po latach wypatrzył, zniszczone, zardzewiałe i zapomniane. Długo szukał informacji o krześle, kto je zaprojektował i jaka fabryka podjęła się produkcji. Aż w końcu trafił na dziewczynę, której dziadek był autorem projektu krzesła i okazało się, że mieszka na Dolnym Śląsku.
Henryk Sztaba – projektant kultowego krzesła, pracował w Srebrnej Górze w Zakładzie Produkcji Usług Technicznych „Społem”. Przez 23 lata był tam dyrektorem. W zakładzie zajmowano się produkcją różnych przedmiotów codziennego użytku. Meble, pojemniki na żywność, koszyki do sklepów samoobsługowych a także urządzenia i wyposażenie lokali gastronomicznych, nie tylko na potrzeby krajowe, ale także na eksport, głównie do ZSRR.
Kiedy Centralne Biuro Techniczno – Budowlane „Społem”poleciło przekształcenie wycofanych z eksploatacji autobusów na barobusy, przy nich miały być rozłożone ogródki ze stolikami, krzesłami i parasolami. Aby krzesło odpowiadało na potrzebę konsumpcji na świeżym powietrzu. Henryk Sztaba postanowił, że będzie ono ażurowe a ponieważ niewiele było materiałów powszechnie dostępnych, z których można by wykonać krzesła przy użyciu skąpych środków inwestycyjnych, które pomoże zwiększyć powierzchnię konsumpcyjną w spółdzielniach. Krzesło wykonane zostało z drutu, który pomalowano farbą w zawiesinie.
Mikołaj Długosz odnalazł Henryka Sztabę i w 2010 roku udało się wznowić produkcję kultowego krzesła. Jest to jeden z nielicznych przykładów, kiedy reedycję jakiegoś modelu, nadzoruje jego projektant. Produkcją zajęła się rodzinna firma, z okolic Srebrnej Góry, Andrzeja Głowackiego, który prowadzi ją wraz z ojcem, pracującym niegdyś w fabryce w Srebrnej Górze.
Mikołaj Długosz prowadzi firmę, która produkuje i wprowadza na rynek przedmioty rodem z PRL-u. Krzesła Henryka Sztaby, można kupić za około 420 złotych.
[related_posts_by_tax]
Źródło: http://polishdesignnow.com/
