Slavonica i PannaN

Katarzyna Witerscheim -niezwykła kobieta o niezwykłym talencie. Znana także jako Nibi lub PannaN. Od ponad 10 lat publikuje swoje prace w sieci, tworząc ilustracje, fan arty, a także webkomiksy. Urodziła się w sierpniu (wszystkiego najlepszego) 1988 roku w Katowicach, gdzie przeżyła większość swojego życia. Jest twórczynią projektu 1995Regi – czyli komiksu opowiadanego przez Instagram. W wolnych chwilach od rysowania rysuje.
Paulina Krupa: Twój pseudonim to przypadek? Skąd zamiłowanie do komiksu?
Katarzyna Witerscheim: Na samym początku użytkowania Internetu, wybrałam sobie zupełnie inny, zdecydowanie dłuższy. Logowałam się na strony jako Nibilondiel, pod takim też nickiem znano mnie na mojej pierwszej stronie-galerii (Devianart). Gdy chciałam rozpocząć publikowanie swojego pierwszego komiksu Internetowego („Konstanty wraca do domu”), rozważałam dalsze podpisywanie się tym „imieniem”. Jednak jeden z moich znajomych uznał, że trudno je zapamiętać i nazwał mnie „Panna N”. Spodobało mi się to i tak do dziś jestem nazywana.
Zamiłowanie do komiksu wzięło się od moich rodziców. Mimo jednak tego, że to mój tata je czytuje, to osobą, która mnie w nie „popchnęła” była mama. To ona mi kupowała „Kaczory Donaldy”, chociaż sama do dziś nie umie i nie lubi czytać komiksów. I tak wychowałam się przerysowując historyjki z Donaldem i siostrzeńcami, powoli chwytając się potem innych publikacji i stylów. Nikt mnie nie odciągał od rysowania, wręcz przeciwnie. Większość osób w mojej rodzinie zajmowało się rysowaniem i grafiką – ja poszłam tylko o jeden krok dalej, chcąc hobby przekuć w zawód.

PK: Jak powstał projekt 1995Regi? Dlaczego wybrałaś Instagram jako źródło przekazu?
KW: 1995Regi  powstała przez przypadek. W zeszłym roku stworzyłam serię grafik, przedstawiających takie instagramowe selfie. Miała być to jednorazowa akcja. Ludziom praca się spodobała, a ja uznałam, ze może najlepiej takie „”foteczki” wstawić tam, gdzie ich miejsce – na wspomnianego wcześniej Instagrama. Wypytałam ludzi, czy by ich takie coś interesowało. Sporo osób uznało, ze to słaby pomysł. Garstka jednak wciąż mnie zachęcała, by coś takiego zrobić – ciągnąć „fejkowy” profil i wykreować fikcyjną postać na social media. Zrobiłam to, chwyciło.
Czemu Instagram? Bo już od początku, te pierwsze prace stworzyłam w formacie kwadratu, mając z tyłu głowy właśnie tę aplikację. Jeśli szukamy miejsca w internecie, które z założenia, ma być albumem ze zdjęciami, to jest to Instagram. Chciałam też zobaczyć, czy jeśli z początku anonimowe, realne dziewczyny mogą się stać popularne w social media, to czy fikcyjna postać ma takie szanse? Czy ktoś będzie chciał ją podglądać?

PK: Co było inspiracją dla stworzenia Slavonica?
KW: Pierwszy rozdział Slawonici („Deal”/”Umowa”), był moją praca dyplomową z grafiki. Wyglądał on wtedy zdecydowanie inaczej, był rysowany w innym stylu i kolorystyce. Historię znalazłam w odmętach zbiorów legend słowiańskich – spodobała mi się i uznałam, że jest to dobry materiał do zaadaptowania na komiks. Zresztą, od zawsze interesowały mnie takie klimaty – baśnie, podania, mity, nie tylko z naszego kręgu kulturowego.

Kilka lat później przerysowałam ten krótki komiks i wysłałam na konkurs festiwalowy MFKiG. Bez echa, nadal jednak byłam zadowolona ze swojej pracy. Opublikowałam ją na swoich blogu i poszła w tzw. viral. Byłam na tyle zaskoczona, że zaczęłam się zastanawiać, czy nie warto rozrysować więcej takich historii, jeśli jest na nie odzew? Miałam na zapleczu kilka mniej znanych baśni i historii, moja znajoma prowadząca bloga o historii i kulturze Polski – miała dostęp do wielu innych. Miałam więc mnóstwo materiału. A raczej mam, bo wciąż szykuję kolejne opowieści do rozrysowania.
PK: Szykujesz kolejny projekt?
KW: Na razie skupiam się na tym, co mam. W zbiOrze „Slavonica” (http://tapastic.com/series/Slavonica ) planuję zawrzeć jeszcze minimum 3 opowieści. A na to potrzebuję czasu.

http://panna-n.com
https://www.facebook.com/pannanARTS/